پسر- ئی دو ’شو همه بَر گَله دادم مو به چودار

یه غاز ز پی  لاسِه  ندادم  به  طلبکار

پیلانِه  ’دمت  ’پای بِدسون ’جوَه و شولار

ازلج کشی و خیره سری دستِت ِ ور دار

ای کاش تو یک چند دم مال بی یاهی                                                 

ای کاش توهم از خر شیطون بِدِراهی                                                 

دختر- این فکر خطا را که به مغز تو نهاده است

این  لقمه  سنگین به  گلوی  تو زیاد است

برروی تو دنیا  در دولت نگشاده  است

زیرا که  طبیعت  به  شما  هیچ  نداده  است

’لر بچه برو زود از این شهر تو بیرون                                                                 

تا اینکه نفهمند مامان جون و پاپا جون                                                          

پسر- اَر نَجفَلی و جونقلی و ساکی و شهباز

’بووِدربَس و ’گوِهیم بَس و او میرِه پریناز

با  یَک بِنِشینِن همه سون همدل و همراز

یک عهد  بِبندِن به  دَم  مال علی باز

اوسو ،هَوو گالِه اِنِهیم ’ورکَل ِ مالِت                                                        

نونا ’خوت و بوَوت ِ اِنِهیم ’ور پَرشالِت                                                        

دختر-’لر بچه دگر با تو سروکار ندارم

ممکن نشود هیچ  به تو دل بسپارم

دیوانه  نِیَم  ترک  کنم  شهر و دیارم

هرجا  که خیابان  نبود  پا نگذارم

رقص و طرب و شادی ’لر مثل ددان است                                                           

گویند که موسیقی ’لر بانگ سگان است                                                           

پسر- نِیدی که چطور با راِ’کنه ’لر به ’شوتار

نِیدی ’لر ِ وختی  بِرَسه  و  بِوَنِه  بار

نِیدی  تو هیاهوی ’لرونه  مِنِه ’کهسار

نِیدی که چطور خرس  اِدِراهه  زِ پَس دار

خِرسونه تو نِیدی که چطوری اِ’غرومنِن                                                               

وقتی اِ’غرومنِ همه کوهان ِ اِرومنِن                                                        

دختر- پس خرس چرا گاز نگیرد ز همیلا

با پنچه چرا جِر ندهد چادر و مِینا

در خون ننشاند ز چه آن دختر زیبا

تا با دل پر خون بکشد رخت ز دنیا

تا مادر پیرش به عزایش بنشیند                                                   

تا روی تو و همچو تو را هیچ نبیند