پسر-’در گَل مَل و مَستِن که مَنی کوگ ِ بِهارِن

گَل گَل اِ’روِن ’که بَن و ’کل ’خنگ ئی یارِن

’درگَل   همِه ’پای لیوَه و ’کرگَل همِه هارِن

عاشق اِبوهِن وریَک  و بازی اِدِرارِن

دستابه مِنِه دست، اِ’سگاهِن به پَس دار                                                      

لَوها   به مِنِه لَو اِ’رون تابه ته ِ غار                                                     

دخترـ از دار و پس غار من آگاه نباشم

با عشق تو ای بچه لر همراه نباشیم

من   مثل   همیلای   تو   گمراه نباشم

من آدمم   و هیچ   در این راه نباشم

بیزارم از این عشق اگر عشق تو این است                                                     

ای خاک به فرق تو اگر عشق چنین است                                                     

پسر- چی کهنه ’لری ’ورکِل مال اَر نَروی شو

اَر زیرلاحافس نه تِپی شَو به  مِنِه  خَو

اَر سینه   بسینه س نَنِهی ’لو به مِنِه ’لو

پستونِس ِ اَرمثل اِناری نکنی  اَو

ایطوراَیَربِس نکنی،‌ کیف چِه دارِه                                                        

اَر عشق نَبو حال دل و جون ِ ’مو زاره                                                       

دخترـ ترسم که پریشان شوی از زلف پریشان

از کفرِسرزلف زدستت رود ایمان

مجنون شوی و سربگذاری  به بیابان

فرهاد صفت  بر سراین کارنهی جان

بیچاره تو از عشق خبر هیچ نداری                                                          

بهتر که در این مرحله پا را نگذاری                                                          

پسر- فرهاد ِ اِبَرم تشنه اِیارم  زسراَو

مَرسنگ تِرا’شم که ز تر’سم  بِکنم تَو

فرهاد سبیلو که ’گرهد   از وَرِ خسرو

شیرویَنِه ’گن میرِه که کَشتِس به مِن ِ خَو

نِیدی ’لرِ وَختی که سبیلا سه بِدِه تَو                                               

نِیدی ’لر‌ِ وَختی ببره دست به پِشتَو                                              

دختر-مادوست نداریم به غیر از دل بیمار

خوبان  نپسندند به جزدیده خونبار

تا سر نسپاری نشوی محرم اسرار

البته شنیدی  غم  مجنون ِ دل افکار

کان عشق بیچاره چه ها دید و چه ها کرد                                                  

مجنون ِدل آزرده جفا دید و وفا کرد                                                  

پسر-مجنون نگو باس بَدم ، بی پدری کرد

’ور کَند دَم ِ مال و یَه مشت لیوِه گَری کِرد

’اولیوِه زخوس ’پای همه دنیانِه بَری کِرد

در ’مردن معشوقه چقدر بی هنری کِرد

لیلیس که ’مرد اِز پی ’اوسی چِه پَ و استاد                                                 

وَستَی سر ِ قبرِس پَ دیَه سی چه ’ورِیستاد