دختر- ای ’لر بچه از مرحله عشق تو دوری

زین مرحله   دوری تو که سرمست غروری

زیرا که جوانی تو و در عیش و سروری

مجنون دل آزرده  اگر کرد صبوری

اومانده که از سوز چو شمعی بفروزد                                                      

تا  قطره  آخر همه شمع  بسوزد                                                     

پسر- ایکاش در’او موقع هم او’چوبرسیدم

تا تیَمِ ِ بِوَندم  مو و مجنون ِ بدیدم

هَل هیز ِبِوردم ’مو و گرز ِ بکَشیدم

ده  دِنده  به  یَه جامو زمجنون بِبریدم

کوربید ؟ ندید لیلی بیچاره چطَو مرد                                                       

’او مَند که دی آبِروی میر گَلِه ’پای برد                                                       

دختر- ’لر بچه نخواندی ز زلیخا که چه ها کرد

دیدی  که چسان معرکه عشق به پاکرد

بیچاره بدبخت جفا دید و وفا  کرد

تا یوسف  کنعانی  خود  کامروا  کرد

مائیم که بر هر که دل خود بگذاریم                                                     

در راه وفاداری او جان بسپاریم                                                     

پسر-اِی جِن بِزَنه ’ور سر و مَنگال ’زلیخا

آلی  بِبَرِس کِرد همه  زَنگَل ِ رسوا

یوسف   که قشنگ بید، اِدی نِس همه دنیا

چِس بید که خشخار خوسه وَند بید به نَمونا

صد حیف که ’او موقع به دنیا ’مو نِبیدم                                                         

افسوس نِبیدم  که  پَلاسِه  بِبریدم                                                  

دختر-تکذیب ز عاشق مکن این راه وفا نیست

این صحبت  بیجای  تو البته  به  جانیست

این صحبت عشق است که تکذیب روانیست

’لر بچه  اگرعشق  نباشد که خدا نیست

انصاف  نباشد که ز ما در گِله باشید                                        

از چیست شما این همه کم حوصله باشید                                       

پسر- مِلکی که پر اِز خارَه و جز شوره نِدارِه

اَرتخم   وفا  بِس  بِوَنی  فایده  ندارِه

آدم ’هنه  کم  اسم  زئی ِ مِلک  نِیارِه

عاقل ’هنِه  که تخم  به ئی  مِلک  نکِاره

زینگَل که به ظاهر همه سون حور سرشتین                                                

در قلب ِ هونو روز ازل اسم وفانِه ننوشتِن                                                

دختر- بهتر که در این شوره زمین تخم نکارید

ایکاش شما  از دل  ما  یاد  نیارید

هرگز به درِ خانه  ما  پا  نگذارید

این غیرهوس نیست شما عشق ندارید

ما  گر به تمنای شما دل بسپاریم                                                    

هر روز بهر بندی و هر لحظه شکاریم                                                  

پسر- ’در عشق چِنِه؟ عشق ثمر هیچ ندارِه

آه  دل عاشق  که  اثر هیج  نداره

معشوقه که اِزعاشق ِ ’خوس یاد نی یاره

هرچه  اگِریوِه، ’هو خبرهیچ نداره

عاشق شَو و روز اشک ز تی هاس اباره                                                

معشوقه هَمِس تخم جفا کاری اِکاره